Günümüz Azerbaycan edebiyatının önde gelen isimlerinden biridir. Hikâye, eleştiri, senaryo ve tiyatro yazarı olarak ülkemizde de büyük bir ün kazanmıştır. 13 Mayıs 1943'te Bakü’de doğar. Babası İlyas Efendiyev Azerbaycan'ın şöhretli yazarlarındandır. Orta tahsilini Bakü'de yaptıktan sonra Azerbaycan Devlet Üniversitesinin dil ve edebiyat fakültesine girer. Tahsilini bitirdikten sonra bilim heyetinin kararıyla Azerbaycan İlimler Akademisi Nizami Dil ve Edebiyat Enstitüsüne asistan olarak kabul edilir. 1968'de Sovyet Yazarlar Birliğine üye olan yazar, Azerbaycan Yazıcılar İttifakının idare heyeti sekreterliğinde ve Edebiyat ve İncesanat gazetesinin redaksiyon heyetinde görev alır. Hariçteki Azerbaycanlılarla kültürel ilişkileri yürüten "Vatan Cemiyeti"ne başkan olur. 1993 yılından beri Azerbaycan hükümetinde başbakan yardımcılığı görevini yürütmektedir. Aynı zamanda Bakü Devlet Üniversitesinde edebiyat nazariyeleri profesörüdür. İlk hikâyesi 1959'da yayımlanan Elçin, 1970 yılında "Azerbaycan Bedii Nesri Edebi Tenkitte" adlı tez çalışmasıyla filoloji (dil ve edebiyat) doktoru olur. Elçin'in hikâye ve romanları Rusça, Almanca, İngilizce, Fransızca, Macarca, Arapça, İspanyolca, Farsça ve Türkiye Türkçesinde olmak üzere dünyanın belli başlı dillerine çevrilmiştir. Kendisi de diğer dillerden çeşitli eserleri ana diline çevirmiştir. Farklı üslubu ve üst gerçekçi unsurlara yer vermesiyle tanınmıştır. Bir çok ödül kazanır. Azerbaycan hikâye ve romancılığı hakkındaki tenkit yazısı Drujba Narodov (halklar dostluğu) dergisince 1973 yılının "en güzel makalesi" seçilir. Hikâyeleri 1982'de Sovyet Yazarlar Birliğinin, yine 1982'de Nedelya haftalık dergisinin, 1983'te Literaturnaya Gazeta'nın ve 1977 ile 1984'te Smena dergisinin mükâfatlarına layık görülür. Elçin, Azerbaycan edebiyatının yirminci yüzyılda yetiştirdiği büyük romancı ve düzyazı ustalarının başında gelir. Savaş yıllarının kargaşa ve sıkıntılarından kısmen uzak yetişmiş bir nesle mensup olarak ideolojik yaklaşımlardan daha uzak, gerçekçi ve değişik anlatım teknikleri kullanan bir edebiyat geliştirmiştir. 1960'dan sonra eserlerini vermeye başlayan çağdaş gerçekçi-psikolojik üslubun kurucularındandır. Eserlerinde çoğunlukla kent hayatı içindeki insanın sorunlarını konu edinir. Basit insanların hayatından alınmış psikolojik derinlik ve lirik bir anlatımla belirginleşmiş hikâyeleriyle çığır açmıştır. Azerbaycan’ın kadim Türk Kültürüne kayıtsız kalmamış; halk yaratıcılığının ürünleri olan hikâye ve destanları özümseyip eserlerinde usta bir biçimde işlemiştir.