Ehvenişer

sevmenin de yana yakıla’sı var

karanlıktı ne zaman ulaşsam

güneş daha mı hışırtılı geçecek

akışı unutuluşu bastırılmış göğünle

dokunsam onu kusursuz bir -a sanarak

ya ölmeden önce ya birkaç kez

o kadar berrak, tamamlanmamış

aldırmaz bir bedende, hep aynı

tufandan sonra da Nuh’un

bir daha dokunmaması o ağır suya