Hürriyet Kitap sanat 11 Ağustos 2017 Selim İleri

ÖYKÜ TADINDA DENEMELER

Funda Özsoy Erdoğan’ın Türk Edebiyatı Dergisi’ndeki yazılarını hep okurum; bu yazılarda çağdaş edebiyatımızın yazarlarına, verimlerine derin bir sevgi öne çıkar. Özsoy şimdi denemelerini derlediği ‘Kırklandım’la (Ötüken Yayınları) okurla buluştu. 
‘Kırklandım’ yalnızca bir denemeler kitabı mı; bir yandan da ‘cumartesi iç dökmeleri’yle bütün bu denemeler birbirine bağlanıyor ve bir öykü dünyası usul usul beliriyor. Zaten bütün denemelerde ‘anı-öykü’nün havası esiyor. Birbirine kenetlenerek bu denemeler ‘Kırklandım’a apayrı bir özellik katmış. Önce geniş bir yelpaze: Ahmet Hâşim’den Orhan Pamuk’a edebiyatımızda soluk alış. (Funda Hanım’ın edebiyatla nefes alabildiğini düşündüm, onun için hayatın atardamarı sanki edebiyat.) Batı edebiyatı’nın değerleri de bu gezintilerde karşımıza elbette çıkıyor; sözgelimi Virginia Woolf sık sık bizimle.
183. sayfada ben ve ‘Mel’un’um Funda Hanım‘ın kaleminden karşıma çıktı. ‘Mel’un’u biraz da Charles Dickens açısından irdeleyen yazar, derken Kemalettin Tuğcu’yu anımsıyor ve çocukluğumuzun bu eşsiz romancısını ne denli hor gördüğümüzü saptıyor. Acı bir anı da söz konusu: 
“(...) çocukluğumda Türkçe öğretmenimiz, Kemalettin Tuğcu’yu okutmaz, onu çocuklara uygun bulmazdı. Niçin peki? Onca acı çeken çocuğun maceraları gözyaşları içinde okunur, mutlu son gelsin diye sabırsızlanılır ve sonra da dudak bükülerek küçümsenir.” 
Ne yazık ki gerçekten öyle. Funda Özsoy Erdoğan soruyor: “Yoksa Selim İleri de mi Kemalettin Tuğcu’yu küçümsemiş, bilmek isterdim.” Hayır, asla! Kim bilir kaç kuşağın yeniyetme okurlarına şefkati ve vicdan duygusunu aşılamış Kemalettin Tuğcu’ya ben her zaman ödenmez gönül borcumuz olduğunu düşündü (Keşke yeniden Kemalettin Tuğcu okuduğum o günlere dönebilsem!)

 (         )

SELİM İLERİ